在 Java 语言中,当实例化对象时,对象所在类的所有成员变量首先要进行初始化,只有当所有类成员完成初始化后,才会调用对象所在类的构造函数创建象。
初始化一般遵循3个原则:
- 静态对象(变量)优先于非静态对象(变量)初始化,静态对象(变量)只初始化一次,而非静态对象(变量)可能会初始化多次;
- 父类优先于子类进行初始化;
- 按照成员变量的定义顺序进行初始化。 即使变量定义散布于方法定义之中,它们依然在任何方法(包括构造函数)被调用之前先初始化;
加载顺序
- 父类(静态变量、静态语句块)
- 子类(静态变量、静态语句块)
- 父类(实例变量、普通语句块)
- 父类(构造函数)
- 子类(实例变量、普通语句块)
- 子类(构造函数)
实例
class Base { // 1.父类静态代码块 static { System.out.println("Base static block!"); } // 3.父类非静态代码块 { System.out.println("Base block"); } // 4.父类构造器 public Base() { System.out.println("Base constructor!"); } } public class Derived extends Base { // 2.子类静态代码块 static{ System.out.println("Derived static block!"); } // 5.子类非静态代码块 { System.out.println("Derived block!"); } // 6.子类构造器 public Derived() { System.out.println("Derived constructor!"); } public static void main(String[] args) { new Derived(); } }
结果是:
Base static block!
Derived static block!
Base block
Base constructor!
Derived block!
Derived constructor!