算法大意:从一个起点出发,到达所有需要达到的点,再回到本身,求最短路
法一:用状态压缩思想
#include<cstdio>
#include<cstring>
#include<algorithm>
#include<cmath>
using namespace std;
int n;
struct edge{
int x;
int y;
}a[20];
int temp[20][1<<16],dis[20][20],best[1<<16];
const int inf = 0x3f3f3f3f;
int main()
{
while(~scanf("%d",&n)){
for(int i = 0; i < n ; i++)
scanf("%d%d",&a[i].x,&a[i].y);
int len = 0;
int maxn = (1<<n)-1;
for(int i = 0 ; i < n ; i++)
for(int j = 0; j <n ; j++)
dis[j][i] = dis[i][j] = ceil(sqrt((a[i].x-a[j].x)*(a[i].x-a[j].x)+(a[i].y-a[j].y)*(a[i].y-a[j].y)));
for(int i = 0 ; i <= maxn; i++)
best[i]= inf;
for(int i = 0 ; i <= n ; i++)
for(int j = 0 ; j <= maxn; j++)
temp[i][j] = inf;
temp[0][1] =0;//现在为状态1,当前位置在0
for(int i = 0 ; i <= maxn ; i++){
for(int j = 0 ; j < n ; j++){
if(i&(1<<j)){
best[i] = min(best[i],temp[j][i]+dis[j][0]);
for(int k = 0 ; k < n ; k++)
if(!(i&(1<<k)))
temp[k][i|(1<<k)] = min(temp[k][i|(1<<k)],temp[j][i]+dis[j][k]);
}
}
}
printf("%d\n",best[maxn]);
}
return 0;
}
法二:
上面方法复杂度也没降很多。。直接暴力2^n*n^2感觉写法简单多了
int maxn = (1 << n) - 1;
dp[1][0] = 0;
for(int i = 0; i <= maxn; i++){
for(int j = 0; j < n; j++){
for(int k = 0; k < n; k++){
if(!((i>>k)&1))
dp[i|(1<<k)][k] = min(dp[i|(1<<k)][k], dp[i][j] + d[j][k]);
}
}
}
int ans = inf;
for(int i = 0 ; i < n; i++){
ans = min(ans, dp[maxn][i] + d[i][0]);
}
printf("%d\n", ans);