#include <functional>
#include <iostream>
void f(int& n1, int& n2, int& n3)
{
std::cout << "In function: " << n1 << ' ' << n2 << ' ' << n3 << '\n';
++n1; // 增加存储于函数对象的 n1 副本
++n2; // 增加 main() 的 n2
++n3; //
}
int main()
{
int n1 = 1, n2 = 2, n3 = 3;
std::function<void(int &)> bound_f = std::bind(f, n1, std::ref(n2), std::placeholders::_1);
n1 = 10;
n2 = 11;
n3 = 12;
std::cout << "Before function: " << n1 << ' ' << n2 << ' ' << n3 << '\n';
bound_f(n3);
std::cout << "After function: " << n1 << ' ' << n2 << ' ' << n3 << '\n';
}
std::ref 的使用:
1、在使用 bind 时对函数变量参数进行引用赋值,即参数是一个地址或引用,
使用ref,当初始化后,修改参数值,再次调用 bound_f 时参数使用新的值,n2==11
如果不使用ref,如 n1,在bound_f初始化时,参数值已经固定无法修改。
2、对于占位符,并不需要考虑这个问题,因为本身就是引用,bind需要是因为,最被设计时使用的是值引用。
一般是固定值。
如果是可变,那么也不大需要使用 bind.