产生背景
范例:定义pointer类
class point{
private Object x;
private Object y;
public Object getX() {
return x;
}
public void setX(Object x) {
this.x = x;
}
public Object getY() {
return y;
}
public void setY(Object y) {
this.y = y;
}
}
范例:坐标为整数
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
//第一步:设置坐标数据
Point p = new Point();
p.setX(10);
p.setY(20);
//第二步:取得坐标
int x = (Integer) p.getX();
int y = (Integer) p.getY();
System.out.println("x="+x+",y="+y);
}
}
x=10,y=20
范例:保存小数
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
//第一步:设置坐标数据
Point p = new Point();
p.setX(10.1);
p.setY(20.1);
//第二步:取得坐标
double x = (Double) p.getX();
double y = (Double) p.getY();
System.out.println("x="+x+",y="+y);
}
}
x=10.1,y=20.1
范例:保存字符串
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
//第一步:设置坐标数据
Point p = new Point();
p.setX("东经180度");
p.setY("北纬30度");
//第二步:取得坐标
String x = (String) p.getX();
String y = (String) p.getY();
System.out.println("x="+x+",y="+y);
}
}
x=东经180度,y=北纬30度
以上代码的确满足了开发要求,但最严重的问题也产生了。整个代码的实现关键在于利用了Object类型,利用Object操作的优点在于可以接收所有的数据类型。但是缺点也是由优点造成的,表现在Object如果要接收数据必须进行强制性的向下转型。
范例:可能带来的隐患
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
//第一步:设置坐标数据
Point p = new Point();
p.setX(100);//理论上要保存String
p.setY("北纬30度");
//第二步:取得坐标
String x = (String) p.getX();
String y = (String) p.getY();
System.out.println("x="+x+",y="+y);
}
}
以上代码本质上讲一定会存在问题,但是现在的程序明显无法发现问题,因为Object本身就可以存Integer,但是这个代码是在项目执行的时候出错。
现在发现,向下转型本身就会存在有安全隐患,而且这种隐患是不能够在编译的时候检查出来的。传统的利用Object类进行处理的永远都会有这样的问题。
解决:不进行对象的向下转型,这样就打破了Object的优势,于是产生了泛型。
泛型本质:动态绑定数据类型
范例:使用泛型
class Point<T>{//T:Type P:Param R:Return
private T x;
private T y;
public T getX() {
return x;
}
public void setX(T x) {
this.x = x;
}
public Object getY() {
return y;
}
public void setY(T y) {
this.y = y;
}
}
范例:使用泛型实例化类对象
public class Hello{
public static void main(String args[]) {//throws Exception
//第一步:设置坐标数据
Point <String> p = new Point<String>();
p.setX("东经100度");
p.setY("北纬20度");
//第二步:取得坐标
String x = p.getX();
String y = p.getY();
System.out.println("x="+x+",y="+y);
}
}
如果在应用了泛型技术的类使用的时候没有设置泛型类型,JDK默认也不会认为他出现了语法错误,也能够正常执行,同时使用Object作为默认类型
通配符:?
现在假设有如下的一个泛型类:
class Message<T>{
private T info;
public void setInfo(T info){
this.info=info;
}
public T getInfo(){
return info;
}
}
范例: 编写代码
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
Message<String> msg = new Message<String>();
fun(msg);
System.out.println(msg.getInfo());
}
public static void fun(Message<String> temp){
temp.setInfo("HELLO");
}
}
这个时候fun()方法将不能使用,并且由于重载是受到参数类型而不是泛型类型的限制,那么也无法通过重载来解决此问题,可是这样的问题怎么解决呢?那么现在就必须有一种类型可以接收全部的泛型种类。方法里面不用泛型声明。
范例:不使用泛型,则用Object描述
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
Message<String> msg = new Message<String>();
fun(msg);
System.out.println(msg.getInfo());
}
public static void fun(Message temp){
temp.setInfo("世界和平O");
}
}
范例:使用通配符描述
class Message<T>{
private T info;
public void setInfo(T info){
this.info=info;
}
public T getInfo(){
return info;
}
}
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
Message<Integer> msg = new Message<Integer>();
msg.setInfo(1000);
fun(msg);
}
public static void fun(Message<?> temp){
System.out.println(temp.getInfo());
}
}
范例:设置泛型的上限
class Message<T extends Number>{
private T info;
public void setInfo(T info){
this.info=info;
}
public T getInfo(){
return info;
}
}
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
Message<Integer> msg = new Message<Integer>();
msg.setInfo(1000);
fun(msg);
}
public static void fun(Message<?extends Nunber> temp){
System.out.println(temp.getInfo());
}
}
范例:设置泛型的下限
class Message<T>{
private T info;
public void setInfo(T info){
this.info=info;
}
public T getInfo(){
return info;
}
}
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
Message<String> msg = new Message<String>();
msg.setInfo("1000");
fun(msg);
}
public static void fun(Message<?super String> temp){
System.out.println(temp.getInfo());
}
}
看文档时能看懂。
泛型接口(重点)
在接口用泛型就是泛型接口。
interface IMessage<T>{//接口:IXxxx、抽象类:AbstractXxxx、普通类:直接写
public void print(T t);//此方法上使用了泛型
}
此时实现了泛型接口,但是对于泛型接口的子类实现有两种:
- 模式一:在子类继续使用泛型声明。
interface IMessage<T>{//接口:IXxxx、抽象类:AbstractXxxx、普通类:直接写
public void print(T t);//此方法上使用了泛型
}
class MessageImpl<P> implements IMessage<P>{
public void print(P t){
System.out.println(t);
}
}
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
IMessage<String> msg=new MessageImpl<String>();
msg.print("Hello");
}
}
- 模式二:在子类定义时不使用泛型,直接为父接口设置好泛型类型。
interface IMessage<T>{//接口:IXxxx、抽象类:AbstractXxxx、普通类:直接写
public void print(T t);//此方法上使用了泛型
}
class MessageImpl implements IMessage<String>{
public void print(String t){
System.out.println(t);
}
}
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
IMessage<String> msg=new MessageImpl();
msg.print("Hello");
}
}
后续学习的时候一定会出现泛型接口的使用,要清楚它的两种实现模式。
泛型方法
如果在一个方法上使用了泛型,那么这个方法就称为泛型方法。
interface IMessage<T>{//接口:IXxxx、抽象类:AbstractXxxx、普通类:直接写
public void print(T t);//此方法上使用了泛型
}
泛型方法不一定非要定义在泛型声明的类中,也可能就是一个方法定义为泛型方法。
范例:泛型方法
public class Hello{
public static void main(String args[]) {
Integer num[]=fun(1,2,3);//泛型操作
for (Integer temp : num){
System.out.println(temp);
}
}
public static <T> T[] fun(T...arg){//声明并使用泛型
return arg;
}
}
从现实来讲,泛型方法能看懂就好,别用。