LIS可以用dp解决。
下面给出两种简单的dp写法:
代码1:
long long a[100010];
long long dp[100010]; //dp[i]表示'以a[i]结尾'的子序列中的最长上升子序列长度
int main()
{
long long n, ans = 0;
scanf("%lld", &n);
for (int i = 1; i <= n; i++)
scanf("%lld", &a[i]);
for (int i = 1; i <= n; i++)
{
for (int j = 1; j < i; j++)
if (a[j] < a[i])
dp[i] = max(dp[i], dp[j] + 1);
ans = max(ans, dp[i] + 1);
}
printf("%lld\n", ans);
return 0;
}
代码2:
long long a[100010];
long long dp[100010]; //dp[i]表示'以a[i]开头'的子序列中的最长上升子序列长度
int main()
{
long long n, ans = 0;
scanf("%lld", &n);
for (int i = 1; i <= n; i++)
scanf("%lld", &a[i]);
for (int i = n; i >= 1; i--)
for (int j = 1; j < i; j++)
if (a[j] < a[i])
{
dp[j] = max(dp[j], dp[i] + 1);
ans = max(ans, dp[j] + 1);
}
printf("%lld\n", ans);
return 0;
}
不过dp的时间复杂度显然是 O ( n 2 ) O(n^2) O(n2),我们可以用贪心的思想优化到 O ( n l o g n ) O(nlogn) O(nlogn)。
原理基础:
1.我们定义一个f[]数组,其中f[i]记录长度为len的最长上升子序列的最后一个数。
2.显然,当一个最长上升子序列长度确定时,我们总是希望最后一个元素尽可能小,这样我们更有可能在后面继续插入元素。
3.由于是求最长上升子序列,设y=f[i],其中随着i的增大,y肯定会增大,因此f数组是一个满足单调性的数组,所以我们可以用二分,这也是 O ( n l o g n ) O(nlogn) O(nlogn)时间复杂度的保障。
具体代码实现看代码以及注释:
long long a[100010];
long long f[100010];
int main()
{
long long n, ans = 0;
scanf("%lld", &n);
for (int i = 1; i <= n; i++)
scanf("%lld", &a[i]);
long long len = 1; //表示最长子序列的长度,也是f的最大下标
f[len] = a[1]; //f[1]=a[1]表示当前最长上升子序列是长度为1、以a[1]结尾的子序列
for (int i = 2; i <= n; i++)
{
if (a[i] > f[len]) //如果a[i]>f[len],那么我们可以加到最后面,这样可以最长上升子序列可以+1
f[++len] = a[i];
else
{
long long l = 1, r = len, pos; //二分f数组下标
/*
***二分的目的是找到一个最大的mid 使得f[mid]<a[i],然后再把f[mid+1]更新成a[i]***
因为找到了f[mid]<a[i],那么有f[mid+1]>=a[i],
我们就可以把f[mid+1]更新到a[i],遵循上面的原理基础2。
当然,二分的时候我们并没有去找mid,而是直接找到mid+1
也就是找最小的mid满足f[mid]>=a[i]
*/
while (l <= r)
{
long long mid = l + r >> 1;
if (f[mid] >= a[i])
{
pos = mid;
r = mid - 1;
}
else
{
l = mid + 1;
}
}
f[pos] = a[i];
}
}
printf("%lld\n", len);
return 0;
}