class Fu
{
static int num = 5;
void method1()
{
System.out.println("fu method_1");
}
void method2()
{
System.out.println("fu method_2");
}
static void method4()
{
System.out.println("fu method_4");
}
}
class Zi extends Fu
{
static int num = 8;
void method1()
{
System.out.println("zi method_1");
}
void method3()
{
System.out.println("zi method_3");
}
static void method4()
{
System.out.println("zi method_4");
}
}
class DuoTaiDemo4
{
public static void main(String[] args)
{
// Fu f = new Zi();
//
// System.out.println(f.num);
//
// Zi z = new Zi();
// System.out.println(z.num);
//f.method1();//zi method_1
//f.method2();//fu method_2
//f.method3();//找不到符号,父类中没有method3.
Fu f = new Zi();
System.out.println(f.num);
f.method4();
Zi z = new Zi();
z.method4();
/*
在多态中成员函数的特点:
在编译时期:参阅引用型变量所属的类中是否有调用的方法。如果有,编译通过,如果没有编译失
败。
在运行时期:参阅对象所属的类中是否有调用的方法。
简单总结就是:成员函数在多态调用时,编译看左边,运行看右边。
在多态中,成员变量的特点:
无论编译和运行,都参考左边(引用型变量所属的类)。
在多态中,静态成员函数的特点:
无论编译和运行,都参考做左边。
*/
// Zi z = new Zi();
// z.method1(); zi method_1
// z.method2(); fu method_2
// z.method3(); zi method_3
}
}
——摘自《毕向东25天》