题目:
public class Test {
public static void main(String[] args) {
String a = "hello";
String b = "hello";
String c = a + b;
String d = a + "hello";
String e = a + b;
System.out.println(a == b);
System.out.println(a == c);
System.out.println(c == d);
System.out.println(c == e);
}
}
输出结果:
true
false
false
false
解析:直接把上面代码进行反编译一下就知道其中的原理了。
从上面可以看到字符的的加操作其实是创建了一个StringBuilder对象,第一个字符串作为初始化参数传入StringBuilder对象,第二个参数使用StringBuilder的append操作添加到StringBuilder,这样就完成了加操作,所以新得到的对象是创建出来的一个新的StringBuilder对象,它存放在堆中,所以从上面看到c和e是不同的原因就是它们是新创建出来的两个不同的对象。a跟b相同的原因就是因为字面量字符串”hello”存放在常量区,它们两个都指向的是同一个字符串。
上面可以进行如下理解:
String a = "hello";
String b = "hello";
String tmp = String.valueOf(a);
StringBuilder sb = new StringBuilder(tmp);
sb.append(b);
String c = sb.toString();
String tmp = String.valueOf(a);
StringBuilder sb = new StringBuilder(tmp);
sb.append("hello");
String d = sb.toString();
String tmp = String.valueOf(a);
StringBuilder sb = new StringBuilder(tmp);
sb.append(b);
String e = sb.toString();
补充:
类的final变量和普通变量有什么区别?
public class Test {
public static void main(String[] args) {
String a = "hello2";
final String b = "hello";
String d = "hello";
String c = b + 2;
String e = d + 2;
System.out.println((a == c));
System.out.println((a == e));
}
}
结果:
true
false
这里面就是final变量和普通变量的区别了,当final变量是基本数据类型以及String类型时,如果在编译期间能知道它的确切值,则编译器会把它当做编译期常量使用。也就是说在用到该final变量的地方,相当于直接访问的这个常量,不需要在运行时确定。这种和C语言中的宏替换有点像。因此在上面的一段代码中,由于变量b被final修饰,因此会被当做编译器常量,所以在使用到b的地方会直接将变量b 替换为它的值。而对于变量d的访问却需要在运行时通过链接来进行。
下面反编译一下看一下就知道确实编译器做了手脚。
不过要注意,只有在编译期间能确切知道final变量值的情况下,编译器才会进行这样的优化,比如下面的这段代码就不会进行优化:
public class Test {
public static void main(String[] args) {
String a = "hello2";
final String b = getHello();
String c = b + 2;
System.out.println((a == c));
}
public static String getHello() {
return "hello";
}
}
这段代码的输出结果为false。