简单版动态规划:不需要脑子,有眼睛就可以。
也不算吧,注意内存会爆
#include<bits/stdc++.h>
#define ll long long
#define rep(i,a,b) for(int i=a;i<=b;++i)
#define fep(i,a,b) for(int i=b;i>=a;--i)
#define mem(x,y) memset(x,y,sizeof(x))
#define inf 2147483647
const int mod = 1e9+7;
const int N = 1e7;
using namespace std;
int dp_a[N+10], dp_b[N+10], dp_c[N+10], dp_d[N+10];
void solve()
{
int n;
cin >> n;
dp_a[1] = dp_b[1] = dp_c[1] = 1;
rep(i,2,n){
dp_d[i] = (ll)((ll)(dp_a[i-1] + dp_b[i-1]) % mod + dp_c[i-1]) % mod;
dp_a[i] = (ll)((ll)(dp_d[i-1] + dp_b[i-1]) % mod + dp_c[i-1]) % mod;
dp_b[i] = (ll)((ll)(dp_d[i-1] + dp_a[i-1]) % mod + dp_c[i-1]) % mod;
dp_c[i] = (ll)((ll)(dp_d[i-1] + dp_a[i-1]) % mod + dp_b[i-1]) % mod;
}
cout << dp_d[n] % mod;
}
int main()
{
ios_base::sync_with_stdio(false);
cin.tie(nullptr); cout.tie(nullptr);
solve();
return 0;
}
稍微复杂一点的:
1 – 0
2 – 3
3 – 6
4 – 21
发现:
f
[
i
]
=
2
∗
f
[
i
−
1
]
+
3
∗
f
[
i
−
2
]
f[i] = 2 * f[i-1] + 3 * f[i-2]
f[i]=2∗f[i−1]+3∗f[i−2]
#include <bits/stdc++.h>
using namespace std;
const int mod = 1e9+7;
const int N = 1e7;
long long f[N+10];
int main()
{
ios_base::sync_with_stdio(false);
cin.tie(nullptr); cout.tie(nullptr);
int n;
cin >> n;
f[1] = 0;
f[2] = 3;
f[3] = 6;
f[4] = 21;
for (int i = 5; i <= n; ++i)
{
f[i] = 2*f[i-1] + 3*f[i-2];
f[i] %= mod;
}
cout << f[n];
return 0;
}