首先看一段代码:随意打的,粗糙了点
#include
#include
void func(char *a)
{
int b=sizeof(a);
int c=strlen(a);
printf(" : %d\n",b);
printf(" : %d\n",c);
return ;
}
void func2(char a[])
{
int b=sizeof(a);
int c=strlen(a);
printf(" 1: %d\n",b);
printf(" 2: %d\n",c);
return ;
}
void func1()
{
char *fa="chejian";
int len1=sizeof(fa);
int len2=sizeof(*fa);
char fb[20]="lala";
int len3=sizeof(fb);
int len4=sizeof(*fb);
printf("len1==%d len2==%d len3== %d len4==%d\n",len1,len2,len3,len4);
printf("fb == %s\n",fb);
printf("*fb == %c\n",*fb);
printf("next is %c\n",*(fb+1));
int a[20];
int len5=sizeof(a);
int len6=sizeof(*a);
printf("len5== %d\n",len5);
printf("len6== %d\n",len6);
return ;
}
int main()
{
char a[10]="123456789";
char *d="123456789";
printf("%s\n",a);
printf("%s\n",d);
int lena=sizeof(a);
int strL1=strlen(a);
int strL2=strlen(d);
printf("this strL1 == : %d\n",strL1);
printf("this strL2 == : %d\n",strL2);
int lend=sizeof(d);
printf(" %s len is %d\n",a,lena);
printf(" %s len is %d\n",d,lend);
func(a);
func2(a);
func1();
return 0;
}
结果如下:
1.程序存储分布在三个区域:栈 静态和动态存储区。
能够从代码直接操作的对象,如变量和指针,都是栈上的;动态和静态存储区是靠栈上的指针来操作的。
sizeof是计算的对象栈上的投影体积,但是不能返回一个动态分配的数组和外部的数组(必须加数组长度);
strlen是函数,计算字符串中从一个位置到第一个结束字符\0的字符个数,默认从头开始,不包括\0。结果是在运行时计算的。 sizeof是关键字,计算的是一个类型或变量的所占内存空间,不是实际大小。在编译时计算得出。经过试验,sizeof()里的类型也可以不加括弧,编译器为gcc。 strlen的参数只能是字符串指针,且必须以\0结束。而sizeof的参数可以是类型和变量。 字符串在函数传递的时候会退化成指针。故此时需要传递该字符串的空间大小。 故在main函数中 char a[10]="lala"; a是一个字符串。因为字符串完整的存储在栈中。sizeof(a)此时等于10.strlen(a)=4. func(a); char *a="lala"; a此时是一个指针。因为此时栈中只保留了一个字符串的地址,而字符串存储在静态存储区。sizeof(a)此时等于4.(指针的大小)。strlen(a)=4. 在func函数中sizeof(a)=4.因为此时a字符串在函数传递的时候已经退化成一个字符串地址。