一、概述
可以将bind函数看作是一个通用的函数适配器,它接受一个可调用对象,生成一个新的可调用对象来“适应”原对象的参数列表。
在c++11之前,要绑定某个函数、函数对象或者成员函数的不同参数值需要用到不同的转换器,如bind1st、bind2nd、fun_ptr、mem_fun和mem_fun_ref等.在c++11中,绑定参数的方法得以简化.c++11提供了"一站式"绑定模板bind,其用法为:
#include <functional>
std::bind(待绑定的函数对象/函数指针/成员函数指针,参数绑定值1,参数绑定值2,...,参数绑定值n);
bind的第一个参数是待绑定的函数对象或者函数指针,之后跟随多个参数以设定待绑定函数的参数绑定方式。待绑定函数有多少个参数,则bind后便需要多少个参数以一一声明其参数的绑定方法.当参数绑定为某一固定值时,则其对应参数绑定值可以使一个变量或常量.当需要将参数与绑定所生成的函数对象的某个参数相关联时,则需要用到在标准中预定义的几个常量_1、_2、_3等.这些常量声明在std::placeholders命名空间内.
二、代码示例
#include <iostream>
#include <functional>
using namespace std;
class A
{
public:
void fun_3(int k,int m)
{
cout<<"print: k="<<k<<",m="<<m<<endl;
}
};
void fun_1(int x,int y,int z)
{
cout<<"print: x=" <<x<<",y="<< y << ",z=" <<z<<endl;
}
void fun_2(int &a,int &b)
{
a++;
b++;
cout<<"print: a=" <<a<<",b="<<b<<endl;
}
int main(int argc, char * argv[])
{
//f1的类型为 function<void(int, int, int)>
auto f1 = std::bind(fun_1,1,2,3); //表示绑定函数 fun 的第一,二,三个参数值为: 1 2 3
f1(); //print: x=1,y=2,z=3
auto f2 = std::bind(fun_1, placeholders::_1,placeholders::_2,3);
//表示绑定函数 fun 的第三个参数为 3,而fun 的第一,二个参数分别由调用 f2 的第一,二个参数指定
f2(1,2);//print: x=1,y=2,z=3
auto f3 = std::bind(fun_1,placeholders::_2,placeholders::_1,3);
//表示绑定函数 fun 的第三个参数为 3,而fun 的第一,二个参数分别由调用 f3 的第二,一个参数指定
//注意: f2 和 f3 的区别。
f3(1,2);//print: x=2,y=1,z=3
int m = 2;
int n = 3;
auto f4 = std::bind(fun_2, placeholders::_1, n); //表示绑定fun_2的第一个参数为n, fun_2的第二个参数由调用f4的第一个参数(_1)指定。
f4(m); //print: m=3,n=4
cout<<"m="<<m<<endl;//m=3 说明:bind对于不事先绑定的参数,通过std::placeholders传递的参数是通过引用传递的,如m
cout<<"n="<<n<<endl;//n=3 说明:bind对于预先绑定的函数参数是通过值传递的,如n
A a;
//f5的类型为 function<void(int, int)>
auto f5 = std::bind(&A::fun_3, a,placeholders::_1,placeholders::_2); //使用auto关键字
f5(10,20);//调用a.fun_3(10,20),print: k=10,m=20
std::function<void(int,int)> fc = std::bind(&A::fun_3, a,std::placeholders::_1,std::placeholders::_2);
fc(10,20); //调用a.fun_3(10,20) print: k=10,m=20
return 0;
}