- 单例模式最简单的写法就是静态内部类单例模式,如下:
public class Manager {
private static class ManagerHolder {
private static Manager instance = new Manager();
}
private Manager() {
}
public static Manager getInstance() {
return ManagerHolder.instance;
}
public static void main(String[] args) {
for (int i = 0; i < 5; i++) {
System.out.println(Manager.getInstance() == Manager.getInstance());
}
}
}
我没有在instance
对象前面加final
关键字,其实加不加不影响单例。看看运行效果:
Manager的构造函数是否只执行了一次?
添加些输出,看看结果:
public class Manager {
static {
System.out.println("Manager类被初始化");
}
private static class ManagerHolder {
private static Manager instance = new Manager();
}
private Manager() {
System.out.println("Manager构造函数执行");
}
public static Manager getInstance() {
System.out.println("进入getInstance()");
return ManagerHolder.instance;
}
public static void main(String[] args) {
System.out.println("main函数开始执行");
System.out.println(Manager.getInstance() == Manager.getInstance());
}
}
从上图,可以看出:Manager的构造函数,确实只执行了一次。Manager类初始化时,instance对象并没有生成,是在getInstance()方法内部,ManagerHolder被调用时,instance对象才被实例化的。这就是懒汉模式的优点:在需要的时候才创建类的实例。
要把这种单例模式彻底理解清楚,还需要掌握类加载机制,后面接着分析。
Java类加载的时机
java new一个对象的过程中发生了什么
单例模式(懒汉式和饿汉式区别)
java类的初始化和实例化区别