第一种:饿汉式(静态常量)
饿汉式(静态常量)应用实例 步骤如下:
1) 构造器私有化 (防止直接new出对象 )
2) 类的内部创建对象
3) 向外暴露一个静态的公共方法。getInstance()
4) 代码实现
class Singleton{
//1.构造器私有化,防止直接new
private Singleton(){
}
//2.本类内部创建对象实例
private final static Singleton instance = new Singleton();
//3.提供一个共有的静态方法,返回实例对象
public static Singleton getInstance(){
return instance;
}
}
public class SingletonTest{
public static void main(String[] args){
//测试
Singleton instance1 = Singleton.getInstance();
Singleton instance2 = Singleton.getInstance();
System.out.println(instance1 == instance2); //true
System.out.println("instance1.hashCode = " + instance1.hashCode());
System.out.println("instance2.hashCode = " + instance2.hashCode());
}
}
第二种:饿汉式(静态代码块)
饿汉式(静态代码块)应用实例 :
class Singleton{
//1.构造器私有化,防止直接new
private Singleton(){
}
//2.本类内部创建对象实例
private static Singleton instance;
static{//在静态代码块中,创建单例对象
intance = new Singleton();
}
//3.提供一个共有的静态方法,返回实例对象
public static Singleton getInstance(){
return instance;
}
}
public class SingletonTest{
public static void main(String[] args){
//测试
Singleton instance1 = Singleton.getInstance();
Singleton instance2 = Singleton.getInstance();
System.out.println(instance1 == instance2); //true
System.out.println("instance1.hashCode = " + instance1.hashCode());
System.out.println("instance2.hashCode = " + instance2.hashCode());
}
}
优缺点说明:
1) 优点:这种写法比较简单,就是在类装载的时候就完成实例化。避免了线程同步问题。
2) 缺点:在类装载的时候就完成实例化,没有达到Lazy Loading的效果。如果从始 至终从未使用过这个实例,则会造成内存的浪费
3) 这种方式基于classloder机制避免了多线程的同步问题,不过,instance在类装载 时就实例化,在单例模式中大多数都是调用getInstance方法, 但是导致类装载 的原因有很多种,因此不能确定有其他的方式(或者其他的静态方法)导致类 装载,这时候初始化instance就没有达到lazy loading的效果
4) 结论:这种单例模式可用,可能造成内存浪费 (在类加载的时候创建了后面没被引用)