场景:
public class Father {
//父类属性
int age = 40;
static {
System.out.println("父类静态代码块");
}
{
System.out.println("父类普通代码块");
}
public Father(){
System.out.println("父类构造器");
}
public void fa(){
System.out.println("父类普通方法");
}
}
public class Son extends Father{
//子类属性
int age = 18;
static {
System.out.println("子类静态代码块");
}
{
System.out.println("子类普通代码块");
}
public Son(){
System.out.println("子类构造器");
}
public void fa(){
System.out.println("子类普通方法");
}
}
public class Test {
public static void main(String[] args) {
Father f = new Son();
f.fa();
System.out.println(f.age);
}
}
执行结果为
父类静态代码块
子类静态代码块
父类普通代码块
父类构造器
子类普通代码块
子类构造器
子类普通方法
40
从这个例子可以很清晰的看出各条语句的执行顺序:
执行 Father f = new Son(); 时
父类静态代码块→子类静态代码快→父类普通代码块→父类构造器→子类普通代码块→子类构造器
执行 f.fa(); 时,可以看到结果是“子类普通方法”
执行 System.out.println(f.age); 时,可以看到结果是“40”
证明将子类对象指向父类引用时,调用的方法为子类重写后的方法,而属性则仍是父类的属性
这种赋值方式更多被应用于面向接口的编程,将接口的引用指向实现类,这样同一接口有多个实现类时,只要改变引用的指向就能实现接口功能的改变。