第一种方法:继承java.lang.Thread类,重写run方法;
class 类名 extends Thread{
//属性
public void run(){
//线程需要执行的核心代码
}
//其他方法
}
例子:
package com.kp.thread;
public class ThreadTest extends Thread {
@Override
public void run() {
for (int i = 0; i < 5; i++) {
System.out.println(Thread.currentThread().getName() + ":" + i);
}
}
public static void main(String[] args) {
ThreadTest threadTest1 = new ThreadTest();
ThreadTest threadTest2 = new ThreadTest();
threadTest1.start();
threadTest2.start();
}
}
运行结果:
第二种:实现java.lang.Runnable接口,实现run抽象方法
class 类名 implements Runnable{
//属性
public void run(){
//线程需要执行的核心代码
}
//其他方法
}
例子:
package com.kp.thread;
public class ThreadTest1 implements Runnable{
@Override
public void run() {
for (int i = 0; i < 5; i++) {
System.out.println(Thread.currentThread().getName() + ":" + i);
}
}
public static void main(String[] args) {
ThreadTest1 threadTest1 = new ThreadTest1();
Thread test1 = new Thread(threadTest1,"线程1");
Thread test2 = new Thread(threadTest1,"线程2");
test1.start();
test2.start();
}
}
运行结果:
由于同一进程中的多个线程之间采用抢占式独立运行,所以每次运行的结果不同(这个我在这里就不在测试了)。
区别:第一种方式只能继承一个类,拥有一个父类,有一定的局限性;第二种方式可以实现多个接口,虽然比第一种多了一行代码,但是没有局限性。因此,个人推荐使用第二种发式