类的行为是基于它的状态改变的。这种类型的设计模式属于行为型模式。
优点:
1、封装了转换规则。
2、枚举可能的状态,在枚举状态之前需要确定状态种类。
3、将所有与某个状态有关的行为放到一个类中,并且可以方便地增加新的状态,只需要改变对象状态即可改变对象的行为。
4、允许状态转换逻辑与状态对象合成一体,而不是某一个巨大的条件语句块。
5、可以让多个环境对象共享一个状态对象,从而减少系统中对象的个数。
缺点:
1、状态模式的使用必然会增加系统类和对象的个数。
2、状态模式的结构与实现都较为复杂,如果使用不当将导致程序结构和代码的混乱。
3、状态模式对"开闭原则"的支持并不太好,对于可以切换状态的状态模式,增加新的状态类需要修改那些负责状态转换的源代码,否则无法切换到新增状态,而且修改某个状态类的行为也需修改对应类的源代码。
应用:
1、行为随状态改变而改变的场景。
2、条件、分支语句的代替者。
![](https://i-blog.csdnimg.cn/blog_migrate/759a9e06b85466ae18eccb5248292111.png)
实现代码
public class Context {
private State state;
public Context() {
state = null;
}
public void setState(State state) {
this.state = state;
}
public State getState() {
return state;
}
}
public interface State {
public void doAction(Context context);
}
public class StartState implements State {
public void doAction(Context context) {
System.out.println("start");
context.setState(this);
}
public String toString() {
return "Start State";
}
}
public class StopState implements State {
public void doAction(Context context) {
System.out.println("stop");
context.setState(this);
}
public String toString() {
return "Stop State";
}
}
public class Test {
public static void main(String[] args) {
Context context = new Context();
StartState startState = new StartState();
startState.doAction(context);
System.out.println(context.getState().toString());
StopState stopState = new StopState();
stopState.doAction(context);
System.out.println(context.getState().toString());
}
}