UML类图(仅供参考)如下:
职责链模式解决的问题:
为请求创建了一个接收者对象的链。这种模式给予请求的类型,对请求的发送者和接收者进行解耦。这种类型的设计模式属于行为型模式。在这种模式中,通常每个接收者都包含对另一个接收者的引用。如果一个对象不能处理该请求,那么它会把相同的请求传给下一个接收者,依此类推。避免请求发送者与接收者耦合在一起,让多个对象都有可能接收请求,将这些对象连接成一条链,并且沿着这条链传递请求,直到有对象处理它为止,职责链上的处理者负责处理请求,客户只需要将请求发送到职责链上即可,无须关心请求的处理细节和请求的传递,所以职责链将请求的发送者和请求的处理者解耦了
源码
#include <iostream>
// 抽象处理者
class CHandler
{
public:
CHandler() :m_pNextHandler(NULL) {}
virtual ~CHandler() {}
// 设置下一个执行者
void SetNextHandler(CHandler *pNextHandler)
{
m_pNextHandler = pNextHandler;
}
// 处理请求
virtual void HandleRequest(int iThing) = 0;
protected:
CHandler *m_pNextHandler;
};
// 主管
class CDirector :public CHandler
{
virtual void HandleRequest(int iThing)
{
if (iThing <= 10)
{
std::cout << "我是主管,这个事情我可以处理" << std::endl;
}
else
{
std::cout << "我是主管,这个事情我处理不了,得交给上一级" << std::endl;
m_pNextHandler->HandleRequest(iThing);
}
}
};
// 经理
class CManager :public CHandler
{
virtual void HandleRequest(int iThing)
{
if (iThing <= 20)
{
std::cout << "我是经理,这个事情我可以处理" << std::endl;
}
else
{
std::cout << "我是经理,这个事情我处理不了,得交给上一级" << std::endl;
m_pNextHandler->HandleRequest(iThing);
}
}
};
// 老板
class CBoss :public CHandler
{
virtual void HandleRequest(int iThing)
{
if (iThing <= 30)
{
std::cout << "我是老板,这个事情我可以处理" << std::endl;
}
else
{
std::cout << "我是老板,但是这个事情实在是太严重了,我也不能处理" << std::endl;
}
}
};
// 测试
int main()
{
// 一个公司的人事构成
CHandler *pBoss = new CBoss();// 老板
CHandler *pManager = new CManager();// 经理
CHandler *pDirector = new CDirector();// 主管
// 经理的上级是老板
pManager->SetNextHandler(pBoss);
// 主管的上级是经理
pDirector->SetNextHandler(pManager);
// 客户发起事件,总是由最下级开始的
pDirector->HandleRequest(2);
pDirector->HandleRequest(12);
pDirector->HandleRequest(22);
pDirector->HandleRequest(32);
delete pDirector;
delete pManager;
delete pBoss;
return 0;
}
好处
1、降低耦合度。它将请求的发送者和接收者解耦。
2、简化了对象。使得对象不需要知道链的结构。
3、增强给对象指派职责的灵活性。通过改变链内的成员或者调动它们的次序,允许动态地新增或者删除责任。
4、增加新的请求处理类很方便