/*
骑士走棋盘
说明:
骑士旅游Knight tour在十八世纪初倍受数学家与拼图迷的注意,它什么时候被提出已不可考,骑士的走法为西洋
棋的走法,骑士可以由任一个位置出发,它要如何走完所有的位置。
解法:
骑士的走法,基本上可以用递回来解决,但是纯粹的递回在维度大时相当没有效率,一个聪明的解法由J.CWarnsdorff
在1823年提出, 简单地说,先将最难的位置走完,接下来的路就宽广了,骑士所想要的下一步,为下一不再 选
择时,所能走的步数最少的一步。使用这个方法,在不使用递回的情况下,可以有较高的机率找出走法(找不到走
的机率也是有的)
*/
#include <stdio.h>
int pos[8][8] = {0};
int travel(int, int);
int main()
{
int i, j, startX, startY;
while(1)
{
printf("输入起始点:");
scanf("%d%d", &startX, &startY);
if(travel(startX, startY)) {
printf("游历完成!\n");
}else {
printf("游历失败!\n");
}
for(i=0; i<8; i++) {
for(j=0; j<8; j++) {
printf("%2d ", pos[i][j]);
}
printf("\n");
}
printf("\n");
}
return 0;
}
int travel(int x, int y) {
int i, j, k, l, m;
int tmpX, tmpY;
int count, min, tmp;
//骑士可走的八个方向(顺时针)
int ktmoveX[8] = {1, 2, 2, 1, -1, -2, -2, -1};
int ktmoveY[8] = {-2, -1, 1, 2, 2, 1, -1, -2};
//测试下一步坐标
int nextX[8] = {0};
int nextY[8] = {0};
//记录每个方向的出路的个数
int exists[8] = {0};
//起始用1标记位置
i = x;
j = y;
pos[i][j] = 1;
//遍历棋盘
for(m=2; m<=64; m++) {
//初始化八个方向出口个数
for(l=0; l<8; l++) {
exists[l] = 0;
}
l = 0; //计算可走方向
//试探八个方向
for(k=0; k<8; k++) {
tmpX = i + ktmoveX[k];
tmpY = j + ktmoveY[k];
//边界 跳过
if(tmpX<0 || tmpY<0 || tmpX>7 || tmpY>7) {
continue;
}
//可走 记录
if(pos[tmpX][tmpY] == 0) {
nextX[l] = tmpX;
nextY[l] = tmpY;
l++; //可走方向加1
}
}
count = l;
//无路可走 返回
if(count == 0) {
return 0;
//一个方向可走 标记
}else if(count == 1) {
min = 0;
//找出下个位置出路个数
}else {
for(l=0; l<count; l++) {
for(k=0; k<8; k++) {
tmpX = nextX[l] + ktmoveX[k];
tmpY = nextY[l] + ktmoveY[k];
if(tmpX<0 || tmpY<0 || tmpX>7 || tmpY>7) {
continue;
}
if(pos[tmpX][tmpY] == 0) {
exists[l]++;
}
}
}
//找出下个位置出路最少的方向 找最难的路 才会扩展接下来的路
min = 0;
tmp = exists[0];
for(l=0; l<count; l++) {
if(exists[l] < tmp) {
tmp = exists[l];
min = l;
}
}
}
//用序号标记走过的位置
i = nextX[min];
j = nextY[min];
pos[i][j] = m;//position[i][j]就是 下一步要走的地方
}
return 1;
}