#include <stdio.h>
typedef void (*PF_Fun)();
typedef struct MyBase1_t
{
int k;
PF_Fun m_pf_fun;
} MyBase1;
typedef struct MyBase2_t
{
PF_Fun m_pf_fun;
} MyBase2;
typedef struct MyDerived_t
{
MyBase1 _b1;
MyBase2 _b2;
} MyDerived;
void FunB2()
{
printf("%s\n", "MyBase2::fun()");
}
void FunD1()
{
printf("%s\n", "MyDerived::fun() for MyBase1");
}
void FunD2()
{
printf("%s\n", "MyDerived::fun() for MyBase2");
}
int main()
{
MyBase2 b2;
MyDerived d;
b2.m_pf_fun = FunB2;
d._b1.m_pf_fun = FunD1;
d._b2.m_pf_fun = FunD2;
MyBase2 *pb2 = &b2;
pb2->m_pf_fun();
pb2 = (MyBase2 *)((char *)&d + sizeof(MyBase1));
pb2->m_pf_fun();
return 0;
}
结果:
MyBase2::fun()
MyDerived::fun() for MyBase2
本质上说,C 语言的多态是实现了一遍C++多态的原理,即:每一个类都有一个函数指针集合,
-
在C++中,函数集合放到了虚函数表中,由虚函数指针指向。
-
在C中,函数集合放到了类本身中(struct),有一个个成员变量的形式进行展示,即:没有向C++那样单独统一的放在某个地方。
当进行多态时,子类赋值父类指针时两种语言都是需要偏移指针,使父类指针能够准确的指向子类中该父类对象的位置,只不过C++编译器帮忙完成了这项工作,而在C中需要手动完成。