110p
T1 60p
链表题 暴力能过
#include<bits/stdc++.h>
using namespace std;
typedef long long ll;
int n,e[10005],a[10005],s[10005][3];
inline int rd(){
int x=0,k=1; char ch=getchar();
while(ch<'0'||ch>'9'){ if(ch=='-') k=-1;ch=getchar();}
while(ch>='0'&&ch<='9'){ x=(x<<3)+(x<<1)+ch-'0'; ch=getchar();}
return k*x;
}
void work1(){
for(int i=1;i<=n;++i){
a[i]=rd(); e[i]=1;
s[i][1]=a[i]-a[i-1];
s[i][2]=i-1;
}
for(int i=1;i<=n/2;++i)
{
int k=0,t=0x7fffffff;
for(int j=2;j<=n;++j)
{
if(!e[j]||s[j][2]<0) continue;
if(t>abs(s[j][1])){
t=abs(s[j][1]);
k=j;
}
}
printf("%d %d ",s[k][2],k);
e[s[k][2]]=0; e[k]=0;
int x=0;
for(int j=1;j<=n;++j)
{
if(!e[j]) continue;
if(x==0)
s[j][2]=-1;
else{
s[j][1]=a[j]-a[x];
s[j][2]=x;
}
x=j;
}
}
}
int main()
{
freopen("dance.in","r",stdin);
freopen("dance.out","w",stdout);
n=rd();
work1();
return 0;
}
小优化
#include<cstdio>
#include<cstring>
#include<iostream>
#include<algorithm>
using namespace std;
typedef long long ll;
int n,e[10005],a[10005],s[10005][4];
inline int rd(){
int x=0,k=1; char ch=getchar();
while(ch<'0'||ch>'9'){ if(ch=='-') k=-1;ch=getchar();}
while(ch>='0'&&ch<='9'){ x=(x<<3)+(x<<1)+ch-'0'; ch=getchar();}
return k*x;
}
void work1()
{
int num=-1;
for(int i=1;i<=n;++i){
a[i]=rd(); e[i]=1;
s[++num][1]=a[i]-a[i-1];
s[num][3]=i;
s[num][2]=i-1;
}
for(int i=1;i<=n/2;++i)
{
int k=0,p=0,t=0x7fffffff;
for(int j=1;j<=num;++j)
{
if(t>abs(s[j][1])){
t=abs(s[j][1]);
k=s[j][2];
p=s[j][3];
}
}
printf("%d %d ",k,p);
e[p]=0; e[k]=0;
int x=0; num=0;
for(int j=1;j<=n;++j)
{
if(!e[j]) continue;
if(x!=0){
s[++num][1]=a[j]-a[x];
s[num][2]=x;
s[num][3]=j;
}
x=j;
}
}
}
int main()
{
freopen("dance.in","r",stdin);
freopen("dance.out","w",stdout);
n=rd();
work1();
return 0;
}
T2 50p 不说了;
T3 Dp 0p
不会
普通的动态规划应该比较容易发现。f[i][j][k]表示前i个人,完成了j个1项目,k个2项目。
转移为:
f[i][j][k]=min{f[i][j][k],max{f[i-1][j-s][k-t],sA[i]+ tB[i]}},
不过一算复杂度O(n*m^4),只能通过30%的数据。
开始优化,再分析一下题目和样例。为什么不能是17?在17时,第二个人就会耗时18。想到这里应该不难发现,耗时小于18都是不可行的
,大于等于18都是存在可行方案的,耗时最多的人的的时间最小。显然答案是线性的,且存在临界点,我们可以二分这个答案。
二分这个答案!在最大时间已知的情况下,f[i][j][k]就可以用bool表示成是否能在答案内完成。
这时,转移的时候就不需要两个项目都枚举了。只要枚举一个,
另外一个的最大值会自动产生。转移少了一维,复杂度变为O(nm^3log10000)。50%的数据可以通过。
优化到这里,也可以有一些感觉,f[i][j][k]就用来表示0,1两种值,是否有些浪费?直接将第三维体现在状态值里面,改造一下状态:
f[i][j]代表到前i个人,在项目1做了j个的情况下,项目2能做的最多的个数。转移为:f[i][j]=max{ f[i][j] , f[i-1][j-k] + (ans-kA[i])/B[i] }
这样,时间复杂度就O(nm^2*log(10000))。可以通过所有数据。
std
#include<cstdio>
#include<cstring>
#include<iostream>
#include<algorithm>
using namespace std;
const int N=200;
inline int rd(){
int x=0,k=1; char ch=getchar();
while(ch<'0'||ch>'9'){ if(ch=='-') k=-1;ch=getchar();}
while(ch>='0'&&ch<='9'){ x=(x<<3)+(x<<1)+ch-'0'; ch=getchar();}
return k*x;
}
int a[N],b[N],n,m,f[N][N],ans=0,ma,mb;
int check(int x)
{
memset(f,0xef,sizeof(f));
f[0][0]=0;
for(int i=1;i<=n;i++)
for(int j=0;j<=m;j++)
for(int k=0;k<=j;k++)
{
int temp=x-k*a[i];
if(temp<0) break;
int t=temp/b[i];
f[i][j]=max(f[i][j],f[i-1][j-k]+t);
}
if(f[n][m]>=m) return 1;
return 0;
}
int main()
{
freopen("work.in","r",stdin);
freopen("work.out","w",stdout);
n=rd(); m=rd();
memset(f,0x3f,sizeof(f));
for(int i=1;i<=n;++i){
a[i]=rd(); b[i]=rd();
ma=max(a[i],ma); mb=max(b[i],mb);
}
int l=1,r=m*(ma+mb);
while(l<r)
{
int mid=(l+r)>>1;
if(check(mid)){
ans=mid;
r=mid;
}
else
l=mid+1;
}
printf("%d\n",ans);
return 0;
}