今日学习总结:
(1)动态库调用方法
分为显式加载和隐式加载 ,本次项目中用到了显式加载。
实现demo:
typedef void(*AddProc1)(LPBYTE lpSrc, LPBYTE lpDst, LPBYTE lpDst_, int nSrcCount, int nW, int nH);//定义函数指针类型
HINSTANCE hInst;
AddProc1 Add1 = NULL;
hInst = LoadLibrary("MyImageProcess.dll");//动态加载Dll
if (hInst != NULL)
{
Add1 = (AddProc1)GetProcAddress(hInst, "WELLNER_MODIFYED");//获取Dll的导出函数
if (!Add1)
{
MessageBox("获取Add函数地址失败!");
}
Add1(lpSrcBit, lpDstBit, lpDst_Bit, nCount, nW, nH);
//显示图像数据
m_DstView.SetImgData(lpDstBit, nW, nH, nDstCount);
m_DstView.Invalidate();
delete[] lpSrcBit;
delete[] lpDstBit;
delete[]lpDst_Bit;
FreeLibrary(hInst);
}
(2)typedef + 函数指针 (更优雅的使用指针函数)
三种函数指针的声明方法:
int add(int a, int b) {
return a + b;
}
typedef int (PTypeFun1)(int, int); // 声明一个函数类型
typedef int (*PTypeFun2)(int, int); // 声明一个函数指针类型
int (*padd)(int, int); // 传统形式,定义一个函数指针变量
int main() {
PTypeFun1 *pTypeAdd1 = add;
PTypeFun2 pTypeAdd2 = add;
padd = add;
cout << pTypeAdd1(1, 2) << endl;
cout << pTypeAdd2(1, 2) << endl;
cout << padd(1, 2) << endl;
return 0;
}
那么使用 typedef 来定义函数指针有什么好处呢?请看下面。
为什么一定要使用 typedef 定义函数指针呢?
1.使用 typedef 定义函数指针,代码看起来更简洁,也更不容易出错。
2.当函数指针作为其它函数的参数,特别是作为返回值时,直接使用的函数指针无法编译。
如下:
#include <stdio.h>
void FunA() {
printf("call FunA\n");
}
void FunB(int n) {
printf("call FunB. n is : %d\n", n);
}
typedef void (*PtrFunA)();
typedef void (*PtrFunB)(int);
// 函数指针作为函数参数使用
void usePtrFunA(PtrFunA p) {
p();
}
void usePtrFunB(PtrFunB p, int n) {
p(n);
}
//下面这种语法编译器已经无法识别了
//(void (*PtrFunA)()) getPtrFunA2() {
// return FunA;
//}
// 函数指针作为函数返回值使用
PtrFunA getPtrFunA() {
PtrFunA p = FunA;
return p;
}
PtrFunB getPtrFunB() {
PtrFunB p = FunB;
return p;
}
int main() {
// 获取 FunA 函数的函数指针
PtrFunA a = getPtrFunA();
// 使用 FunA 函数的函数指针
usePtrFunA(a);
// 获取 FunB 函数的函数指针
PtrFunB b = getPtrFunB();
// 使用 FunB 函数的函数指针
usePtrFunB(b, 1);
return 0;
}
(在使用的时候 我犯了一个很愚蠢的错误 :我将枚举的结构体名称当作了函数指针的返回值 结果报错 仔细一想 枚举里的数据都是常量 拿到整个枚举没什么用啊,用int拿到其中一个值就好了呀)
(为了方便,直接粘贴了别人的代码,非原创)