1.内存分区模型
C++在执行时,将内存方向大致分为4个区域
- 代码区:存放函数体的二进制代码,由操作系统进行管理
-
- 用户写的所有代码存放的地方
- 全局区:存放全局变量和静态变量以及常量
- 栈区:由编译器自动分配和释放,存放函数的参数值,局部变量
- 堆区:由程序员分配和释放,若程序员不释放,程序结束时由操作系统回收
划分区域的目的是什么:
不同区域存放的数据,赋予不同的生命周期,给我们更大的灵活编程
2.在程序运行之前分配的区域
程序编译后 ,生成了exe可执行程序,未执行该程序之前分为两个区域
2.1代码区
存放CPU执行机器指令
代码区是共享的,针对频繁执行的程序, 提高内存使用效率
代码区是只读的,防止指令被意外修改,导致程序功能的改变
2.2全局区
存放全局变量,静态变量,常量
生命周期由操作系统管理
局部变量
#include<iostream>
#include<cstdio>
#include<stdint.h>
using namespace std;
int main()
{
int a=10;
int b=10;
uintptr_t addr_a = reinterpret_cast<uintptr_t>(&a);
uintptr_t addr_b = reinterpret_cast<uintptr_t>(&b);
printf("%lu\n", addr_a);
printf("%lu\n", addr_b);
return 0;
}
局部变量位于栈区
全局变量
在函数体之外
#include<iostream>
#include<cstdio>
#include<stdint.h>
using namespace std;
//全局变量 e f
int e=10;
int f=10;
int main()
{
int a=10;
int b=10;
int c=10;
int d=10;
//局部变量
uintptr_t addr_a = reinterpret_cast<uintptr_t>(&a);
uintptr_t addr_b = reinterpret_cast<uintptr_t>(&b);
uintptr_t addr_c = reinterpret_cast<uintptr_t>(&c);
uintptr_t addr_d = reinterpret_cast<uintptr_t>(&d);
printf("局部变量a:%lu\n", addr_a);
printf("局部变量b:%lu\n", addr_b);
printf("局部变量c:%lu\n", addr_c);
printf("局部变量d:%lu\n", addr_d);
//全局变量
uintptr_t addr_e = reinterpret_cast<uintptr_t>(&e);
uintptr_t addr_f = reinterpret_cast<uintptr_t>(&f);
printf("全局变量e:%lu\n", addr_e);
printf("全局变量f:%lu\n", addr_f);
return 0;
}
可以看到全局变量和局部变量处于不同的地址空间范围内
静态变量
在普通变量前面加“static”关键字就是静态变量
#include<iostream>
#include<cstdio>
#include<stdint.h>
using namespace std;
//全局变量 e f
int e=10;
int f=10;
int main()
{
//局部变量
int a=10;
int b=10;
int c=10;
int d=10;
uintptr_t addr_a = reinterpret_cast<uintptr_t>(&a);
uintptr_t addr_b = reinterpret_cast<uintptr_t>(&b);
uintptr_t addr_c = reinterpret_cast<uintptr_t>(&c);
uintptr_t addr_d = reinterpret_cast<uintptr_t>(&d);
printf("局部变量a:%lu\n", addr_a);
printf("局部变量b:%lu\n", addr_b);
printf("局部变量c:%lu\n", addr_c);
printf("局部变量d:%lu\n", addr_d);
//静态变量
static int g=10;
static int h=10;
uintptr_t addr_g = reinterpret_cast<uintptr_t>(&g);
uintptr_t addr_h = reinterpret_cast<uintptr_t>(&h);
printf("静态变量g:%lu\n", addr_g);
printf("静态变量h:%lu\n", addr_h);
//全局变量
uintptr_t addr_e = reinterpret_cast<uintptr_t>(&e);
uintptr_t addr_f = reinterpret_cast<uintptr_t>(&f);
printf("全局变量e:%lu\n", addr_e);
printf("全局变量f:%lu\n", addr_f);
return 0;
}
可以看到全局变量和静态变量处于同一区域
常量
字符串常量
#include<iostream>
#include<cstdio>
#include<stdint.h>
using namespace std;
//全局变量 e f
int e=10;
int f=10;
int main()
{
//局部变量
int a=10;
int b=10;
int c=10;
int d=10;
uintptr_t addr_a = reinterpret_cast<uintptr_t>(&a);
uintptr_t addr_b = reinterpret_cast<uintptr_t>(&b);
uintptr_t addr_c = reinterpret_cast<uintptr_t>(&c);
uintptr_t addr_d = reinterpret_cast<uintptr_t>(&d);
printf("局部变量a:%lu\n", addr_a);
printf("局部变量b:%lu\n", addr_b);
printf("局部变量c:%lu\n", addr_c);
printf("局部变量d:%lu\n", addr_d);
//静态变量
static int g=10;
static int h=10;
uintptr_t addr_g = reinterpret_cast<uintptr_t>(&g);
uintptr_t addr_h = reinterpret_cast<uintptr_t>(&h);
printf("静态变量g:%lu\n", addr_g);
printf("静态变量h:%lu\n", addr_h);
//全局变量
uintptr_t addr_e = reinterpret_cast<uintptr_t>(&e);
uintptr_t addr_f = reinterpret_cast<uintptr_t>(&f);
printf("全局变量e:%lu\n", addr_e);
printf("全局变量f:%lu\n", addr_f);
//字符串常量
uintptr_t addr_s = reinterpret_cast<uintptr_t>(&"hello");
printf("字符串常量s:%lu\n", addr_s);
return 0;
}
const修饰的变量
1.const修饰的全局变量
#include<iostream>
#include<cstdio>
#include<stdint.h>
using namespace std;
//全局变量 e f
int e=10;
//const修饰的全局变量——全局常量
const int f=10;
int main()
{
//局部变量
int a=10;
int b=10;
int c=10;
int d=10;
uintptr_t addr_a = reinterpret_cast<uintptr_t>(&a);
uintptr_t addr_b = reinterpret_cast<uintptr_t>(&b);
uintptr_t addr_c = reinterpret_cast<uintptr_t>(&c);
uintptr_t addr_d = reinterpret_cast<uintptr_t>(&d);
printf("局部变量a:%lu\n", addr_a);
printf("局部变量b:%lu\n", addr_b);
printf("局部变量c:%lu\n", addr_c);
printf("局部变量d:%lu\n", addr_d);
//静态变量
static int g=10;
static int h=10;
uintptr_t addr_g = reinterpret_cast<uintptr_t>(&g);
uintptr_t addr_h = reinterpret_cast<uintptr_t>(&h);
printf("静态变量g:%lu\n", addr_g);
printf("静态变量h:%lu\n", addr_h);
//全局变量
uintptr_t addr_e = reinterpret_cast<uintptr_t>(&e);
printf("全局变量e:%lu\n", addr_e);
//全局常量
uintptr_t addr_f = reinterpret_cast<uintptr_t>(&f);
printf("全局常量f:%lu\n", addr_f);
//字符串常量
uintptr_t addr_s = reinterpret_cast<uintptr_t>(&"hello");
printf("字符串常量s:%lu\n", addr_s);
return 0;
}
2.const修饰的局部变量
#include<iostream>
#include<cstdio>
#include<stdint.h>
using namespace std;
//全局变量 e f
int e=10;
//const修饰的全局变量——全局常量
const int f=10;
int main()
{
//局部变量
int a=10;
int b=10;
uintptr_t addr_a = reinterpret_cast<uintptr_t>(&a);
uintptr_t addr_b = reinterpret_cast<uintptr_t>(&b);
printf("局部变量a:%lu\n", addr_a);
printf("局部变量b:%lu\n", addr_b);
//局部常量
const int c=10;
const int d=10;
uintptr_t addr_c = reinterpret_cast<uintptr_t>(&c);
uintptr_t addr_d = reinterpret_cast<uintptr_t>(&d);
printf("局部常量c:%lu\n", addr_c);
printf("局部常量d:%lu\n", addr_d);
//静态变量
static int g=10;
static int h=10;
uintptr_t addr_g = reinterpret_cast<uintptr_t>(&g);
uintptr_t addr_h = reinterpret_cast<uintptr_t>(&h);
printf("静态变量g:%lu\n", addr_g);
printf("静态变量h:%lu\n", addr_h);
//全局变量
uintptr_t addr_e = reinterpret_cast<uintptr_t>(&e);
printf("全局变量e:%lu\n", addr_e);
//全局常量
uintptr_t addr_f = reinterpret_cast<uintptr_t>(&f);
printf("全局常量f:%lu\n", addr_f);
//字符串常量
uintptr_t addr_s = reinterpret_cast<uintptr_t>(&"hello");
printf("字符串常量s:%lu\n", addr_s);
return 0;
}
局部变量与局部常量都不处于全局区
3.程序运行之后的区域
3.1栈区
生长方向:由高地址向低地址方向生长
由编译器自动分配和释放,存放函数的参数值,局部变量
注:不要返回局部变量的地址
3.2堆区
生长方向:由低地址向高地址方向生长
一般由程序员分配释放(动态内存申请和释放),若程序员没有手动释放,在程序结束时空间由操作系统回收。