一个正整数 N 的因子中可能存在若干连续的数字。例如 630 可以分解为 3×5×6×7,其中 5、6、7 就是 3 个连续的数字。给定任一正整数 N,要求编写程序求出最长连续因子的个数,并输出最小的连续因子序列。
输入格式:
输入在一行中给出一个正整数 N(1<N<231)。
输出格式:
首先在第 1 行输出最长连续因子的个数;
然后在第 2 行中按 因子1*因子2*……*因子k
的格式输出最小的连续因子序列,其中因子按递增顺序输出,1 不算在内。
输入样例:
630
输出样例:
3
5*6*7
#include<stdio.h>
#include<math.h>
/*创建函数:判断是否为素数*/
int s(int n)
{
for (int i = 2; i < n; i++)
{
if (n % i == 0)
{
return 0;/*不是素数返回0*/
}
else
{
return 1;/*是素数返回1*/
}
}
}
/*主程序*/
int main(void)
{
int n;
scanf_s("%d", &n);/*输入的整数*/
int start=0,k=0;
if (s(n) == 1 || n==2)/*输入为素数,突出特殊的2*/
{
printf("1\n%d", n);
}
else if(s(n)==0)/*输入不是素数*/
{
for (int i = 2; i <= sqrt(n); i++)/*最大的因子应当<=sqrt(n)*/
{
int sum = 1;/*乘积*/
for (int j = i; j * sum <= n; j++)
{
sum *= j;
if (n % sum == 0 && j-i+1>k )/*满足分解条件,且因式个数比前一个多*/
{
start = i;/*分解因式的起始数字*/
k = j - i + 1;/*分解的因式的个数*/
}
}
}
printf("%d\n", k);
for (int i = start; i <= start + k - 2; i++)
{
printf("%d*", i);
}
printf("%d", start + k - 1);
}
return 0;
}
法二:
#include<stdio.h>
#include<math.h>
/*创建函数:判断是否为素数*/
int s(int n)
{
for (int i = 2; i <=sqrt(n); i++)
{
if (n % i == 0)
{
return 0;/*不是素数返回0*/
}
}
return 1;/*是素数返回1*/
}
/*主程序*/
int main(void)
{
int n;
scanf_s("%d", &n);/*输入的整数*/
int start = 0, k = 0;
if (s(n) == 1 )/*输入为素数,突出特殊的2*/
{
printf("1\n%d", n);
}
else if (s(n) == 0)/*输入不是素数*/
{
for (int i = 2; i <= sqrt(n); i++)/*最大的因子应当<=sqrt(n)*/
{
int sum = 1;/*乘积*/
for (int j = i; j * sum <= n; j++)
{
sum *= j;
if (n % sum == 0 && j - i + 1 > k)/*满足分解条件,且因式个数比前一个多*/
{
start = i;/*分解因式的起始数字*/
k = j - i + 1;/*分解的因式的个数*/
}
}
}
printf("%d\n", k);
for (int i = start; i <= start + k - 2; i++)
{
printf("%d*", i);
}
printf("%d", start + k - 1);
}
return 0;
}