区间最大异或值的经典做法是可持久化trie,但是加上一个数的话可持久化trie就变得非常的扯淡
考虑可持久化trie其实可以等价为一颗上限为2^k-1的主席树,在trie上确定一位其实相当于将答案的区间缩小的一半,也就是在主席树上向下走一层
当所有数加上x之后,我们在主席树上走的时候就不能直接调用siz[son[x][0]],但是因为所有数都被加了,所以我们其实要查询的是左子树的区间向前窜x位之后的区间有没有数,这样的话每次走的时候在主席树上重新查[l-x,mid-x]或者[mid+1-x,r-x]来判断应该往哪边走即可,复杂度多了个log,但是n=2*10^5,不虚
然后就过了
时间复杂度O(m log^2 n)
#include<iostream>
#include<cstdlib>
#include<cstdio>
#include<cstring>
#include<cmath>
#include<ctime>
#include<algorithm>
#include<iomanip>
#include<vector>
#include<stack>
#include<queue>
#include<map>
#include<set>
#include<bitset>
using namespace std;
#define MAXN 200010
#define MAXM 6000010
#define ll long long
#define INF 1000000000
#define MOD 1000000007
#define eps 1e-8
int n,m;
int a[MAXN];
int son[MAXM][2],siz[MAXM];
int rt[MAXN],tot;
int mx=(1<<19)-1;
void change(int &x,int xx,int l,int r,int p){
x=++tot;
memcpy(son[x],son[xx],sizeof(son[x]));
siz[x]=siz[xx]+1;
int mid=l+r>>1;
if(l==r){
return ;
}
if(p<=mid){
change(son[x][0],son[xx][0],l,mid,p);
}else{
change(son[x][1],son[xx][1],mid+1,r,p);
}
}
int X,XX,D;
int ask2(int x,int xx,int y,int z,int l,int r){
if(y==l&&z==r){
return siz[xx]-siz[x];
}
int mid=y+z>>1;
if(r<=mid){
return ask2(son[x][0],son[xx][0],y,mid,l,r);
}else if(l>mid){
return ask2(son[x][1],son[xx][1],mid+1,z,l,r);
}else{
return ask2(son[x][0],son[xx][0],y,mid,l,mid)+ask2(son[x][1],son[xx][1],mid+1,z,mid+1,r);
}
}
int ask(int l,int r,int av,int y){
if(l==r){
return av^l;
}
int mid=l+r>>1;
D--;
if(av&(1<<D)){
if(ask2(X,XX,0,mx,max(0,l-y),max(0,mid-y))){
return ask(l,mid,av,y);
}else{
return ask(mid+1,r,av,y);
}
}else{
if(ask2(X,XX,0,mx,max(0,mid+1-y),max(0,r-y))){
return ask(mid+1,r,av,y);
}else{
return ask(l,mid,av,y);
}
}
}
int main(){
int i,x,y,l,r;
scanf("%d%d",&n,&m);
for(i=1;i<=n;i++){
scanf("%d",&a[i]);
change(rt[i],rt[i-1],0,mx,a[i]);
}
for(i=1;i<=m;i++){
scanf("%d%d%d%d",&x,&y,&l,&r);
X=rt[l-1];
XX=rt[r];
D=19;
printf("%d\n",ask(0,mx,x,y));
}
return 0;
}
/*
4 4
1 2 3 4
1 4 1 4
2 3 2 3
3 2 3 3
4 1 2 4
*/