父类指针、子类指针
◼ 父类指针可以指向子类对象,是安全的,开发中经常用到(继承方式必须是public)
不会超出范围
◼ 子类指针指向父类对象是不安全的
编译不会报错,但是运行时就不一定了,因为new 的时候只申请了4个字节,而指针类型stu是8个字节
多态
默认情况下,编译器只会根据指针类型调用对应的函数,不存在多态
多态是面向对象非常重要的一个特性
同一操作作用于不同的对象,可以有不同的解释,产生不同的执行结果
在运行时,可以识别出真正的对象类型,调用对应子类中的函数
多态的要素
子类重写父类的成员函数(override)
父类指针指向子类对象
利用父类指针调用重写的成员函数
作用
引入问题
#include <iostream>
using namespace std;
struct Dog {
void speak() {
cout << "Dog::speak()" << endl;
}
void run() {
cout << "Dog::run()" << endl;
}
};
struct Cat {
void speak() {
cout << "Cat::speak()" << endl;
}
void run() {
cout << "Cat::run()" << endl;
}
};
struct Pig {
void speak() {
cout << "Pig::speak()" << endl;
}
void run() {
cout << "Pig::run()" << endl;
}
};
void liu(Dog *p) {
p->speak();
p->run();
}
int main() {
liu(new Dog());
getchar();
return 0;
}
采用重载方式(参数不同)
问题优化
重写:函数名参数一模一样
#include <iostream>
using namespace std;
struct Animal {
void speak() {
cout << "Animal::speak()" << endl;
}
void run() {
cout << "Animal::run()" << endl;
}
};
struct Dog : Animal {
// 重写(覆写、覆盖、override)
void speak() {
cout << "Dog::speak()" << endl;
}
void run() {
cout << "Dog::run()" << endl;
}
};
struct Cat : Animal {
void speak() {
cout << "Cat::speak()" << endl;
}
void run() {
cout << "Cat::run()" << endl;
}
};
struct Pig : Animal {
void speak() {
cout << "Pig::speak()" << endl;
}
void run() {
cout << "Pig::run()" << endl;
}
};
void liu(Animal *p) {
p->speak();
p->run();
}
int main() {
/*Animal *p = new Pig();
p->speak();
p->run();*/
//Animal *p = new Dog();
//p->speak(); // call Animal::speak
//p->run(); // call Animal::run
liu(new Dog());
liu(new Cat());
liu(new Pig());
getchar();
return 0;
}
默认根据指针的类型调用函数,上面的指针类型是animal类型,所以调用的是aninal里的方法
Animal这个类根据传进去的对象不同,结果不同,这样才是实现多态
编译时发现只与指针类型有关,指针什么类型就访问这个对象的内存,调用里面的函数,不会报错。
引入虚函数解决问题
C++中的多态通过虚函数(virtual function)来实现
◼ 虚函数:被virtual修饰的成员函数
◼ 只要在父类中声明为虚函数,子类中重写的函数也自动变成虚函数(也就是说子类中可以省略virtual关键字)
多态必须是父类指针指向子类对象
把这两个函数变成虚函数之后,就会根据指向对象的真正类型(右边new 类型的类型,而不是左边指针的类型)去调用相应的函数
实际上去调用了寄存器,将指针p指向的那个对象的方法地址放到寄存器中