#include "stdafx.h"
#include <string.h>
class A
{
public:
A()
{
printf("A() \n");
strcpy_s(buf, sizeof(buf), "abc123");
}
~A()
{
printf("~A() \n");
//strcpy_s(buf, sizeof(buf), "");
}
void p()
{
printf("%s \n", buf);
}
char buf[7];
};
A Test1()
{
A a;
return a;
}
A& Test2()
{
A a;
return a;
}
// 一句话,返回的对象怎么处理归调用者处理
// 正常
void test1()
{
A a1 = Test1();
a1.p();
}
// 虽然是引用,栈空间会开的大些,而保存临时对象,并在函数结束的时候析构
void test2()
{
A &a1 = Test1();
a1.p();
}
// 返回一个无效的指针 出现乱码
void test3()
{
A &a1 = Test2();
a1.p();
}
// 返回的对象,虽然已经析构了,但是废弃的内存依然是有效数据,并把数据没有破坏前复制到调用者堆栈中
void test4()
{
A a1 = Test2();
a1.p();
}
int _tmain(int argc, _TCHAR* argv[])
{
test3();
return 0;
}
#include <string.h>
class A
{
public:
A()
{
printf("A() \n");
strcpy_s(buf, sizeof(buf), "abc123");
}
~A()
{
printf("~A() \n");
//strcpy_s(buf, sizeof(buf), "");
}
void p()
{
printf("%s \n", buf);
}
char buf[7];
};
A Test1()
{
A a;
return a;
}
A& Test2()
{
A a;
return a;
}
// 一句话,返回的对象怎么处理归调用者处理
// 正常
void test1()
{
A a1 = Test1();
a1.p();
}
// 虽然是引用,栈空间会开的大些,而保存临时对象,并在函数结束的时候析构
void test2()
{
A &a1 = Test1();
a1.p();
}
// 返回一个无效的指针 出现乱码
void test3()
{
A &a1 = Test2();
a1.p();
}
// 返回的对象,虽然已经析构了,但是废弃的内存依然是有效数据,并把数据没有破坏前复制到调用者堆栈中
void test4()
{
A a1 = Test2();
a1.p();
}
int _tmain(int argc, _TCHAR* argv[])
{
test3();
return 0;
}