GCC4.7.0已经支持C++11标准的大部分功能了,今天尝试了下C++11的显式重载虚函数机制,感觉还是非常灵活的,语法结构如下:
#include <iostream>
class A
{
public:
virtual void fun1()
{
std::cout << "A:1" << std::endl;
};
virtual void fun2()final
{
std::cout << "A:2" << std::endl;
}
virtual void fun3()
{
std::cout << "A:3" << std::endl;
}
void fun4()
{
std::cout << "A:4" << std::endl;
}
virtual void fun5()
{
std::cout << "A:5" << std::endl;
}
};
class B final: public A
{
public:
virtual void fun1()override//(1)
{
std::cout << "B:1" << std::endl;
}
/*virtual void fun2()override//(2)
{
std::cout << "B:2" << std::endl;
}*/
/*virtual void fun2()(3)
{
std::cout << "B:2" << std::endl;
}*/
/*void fun2()(4)
{
std::cout << "B:2" << std::endl;
}*/
virtual void fun3()//(5)
{
std::cout << "B:3" << std::endl;
}
/*virtual void fun4()override//(6)
{
std::cout << "B:4" << std::endl;
}*/
virtual void fun4()//(7)
{
std::cout << "B:4" << std::endl;
}
void fun5()override//(8)
{
std::cout << "B:5" << std::endl;
}
};
int main()
{
std::cout << "A" << std::endl;
A a;
a.fun1();
a.fun2();
a.fun3();
a.fun4();
a.fun5();
std::cout << "B" << std::endl;
B b;
b.fun1();
b.fun2();
b.fun3();
b.fun4();
b.fun5();
std::cout << "A*" << std::endl;
A* p = new B();
p->fun1();
p->fun2();
p->fun3();
p->fun4();
p->fun5();
}
以上是我自己编写的一个分析例子,下面对各部分进行一下分析:
(1)显式重载基类虚函数fun1
(2)显式重载final的基类虚函数,编译错误。final语法禁止派生类重载该虚函数。
(3)隐式重载基类final虚函数,编译错误。
(4)不声明virtual并隐式重载基类final虚函数,编译错误。
(5)隐式重载基类虚函数,跟(1)比较有个缺陷:如果基类中不存在这个虚函数在编译期无法检测到错误
(6)显式重载基类的普通成员函数,override只能重载虚函数,故编译错误。
(7)重新声明fun4函数为虚函数,覆盖基类的fun4而不是重载。
(8)显式重载基类虚函数fun5而不许要明确声明virtual。
综上所述:
(1)在派生类中重载基类虚函数应该显式使用override,避免重载基类中不存在的虚函数,会在编译期检查到错误。
(2)如果想终止基类中的虚函数方法,而在B的类中不被重载需要明确的添加final修饰。
(3)一旦一个的类的成员函数被声明为虚函数,那么就要么被重载要么被禁止重载,永远无法覆盖。